"Μοναχική λίμνη"
Βούτηξα σε μια μοναχική λίμνη ... γυμνή από τεχνητές ενοχές … νύχτα διάλεξα … να μη βλέπω τι αφήνω ... από καιρό το ήθελα μα δεν το' ξερα ... έψαξα να βρω στα σκοτεινά νερά της τον λόγο ... ξαφνικά με κάλεσε ... μέσα σε μια "στιγμή " ... απροετοίμαστη με βρήκε ... μια ανάσα χρειαζόταν ... βαθιά ... λυτρωτική ... και βούτηξα ... ήξερα ότι γλιστρούσα στις πέτρες αλλά δεν μ' ένοιαζε ... ήξερα ότι άφηνα τον κόσμο μου στην όχθη της αλλά δεν κοίταξα πίσω ... ήξερα ότι άλλαζα αλλά δεν έφταιγα ... μια ... δυο ... τρεις απλωτές ... ας μην είχε τέλος ... εκεί στην αγκαλιά της δεν θα μ' έκρινε κανείς ... θα έβλεπα μόνο ό,τι μπορούσα να φανταστώ ... θα άκουγα μόνο τη μουσική που γεννιόταν μέσα μου ... συνέχισα να κολυμπάω ... ώσπου ένιωσα το ρεύμα μιας δίνης ... και αφέθηκα ... χόρεψα στο ρυθμό της ... όσο κρατήσει είπα ... στριφογύρισα μαζί της ... και έπαψα να αναρωτιέμαι ... μόνο ευχόμουν ... σαν τελειώσει ο χορός ... να κρατήσω τη ζάλη για πάντα ...
Όχι, δεν ήταν όνειρο … όχι σας λέω …
Γέμισε η λίμνη μου από "στιγμές" ... μέσα της βρίσκω δίνες από σιωπές ... τις δικές μου ... τις δικές σας ... στις πρόβες μας τις γνώρισα ... μέθυσα ... άρχισα να τις ακούω προσεκτικά ... τώρα τις σέβομαι ... ξέρω πως θα τις λατρέψω ... μου μένει να μάθω να μη θέλω να τις γεμίσω ...
Ήταν μοναχική η λίμνη μου, σαν την Κυρία μου … ήξερα ότι δεν ήταν θάλασσα … αλλά ήπια το νερό της …
Υ.Σ.1 Όλα αυτά γράφτηκαν πριν … τώρα είναι η ώρα της δοκιμασίας … του ρόλου της ζωής μου … δύσκολες στιγμές … όχι μια μόνο αλλά πολλές … και πριν … και μετά … χάνεται ο κόσμος μου … αλλά δεν είμαι μόνη … με τη βοήθεια του Θεού θα το ξεπεράσουμε κι αυτό … ή θα μάθουμε να ζούμε μ’ αυτό … ήδη το Χέρι Του ακούμπησε την πληγή … και Τον ευχαριστώ … θαύματα γίνονται … κάθε στιγμή … αρκεί να πιστέψουμε σ’ αυτά …
Ναι, ήταν όνειρο … ναι σας λέω
Υ.Σ.2 Τις μέρες και ώρες των παραστάσεων “έβλεπα” τις σκηνές μία μία να παίζονται και χειροκροτούσα … όπως χειροκροτούσα στις πρόβες μας … και θέλω να στείλω τα φιλιά μου σε όλους σας … να σας ευχαριστήσω για τους μήνες που περάσαμε μαζί χτίζοντας τους χαρακτήρες της “Στιγμής” … να σας πω ότι σας πεθύμησα … να σας αποχαιρετήσω … δεν ξέρω για πόσο … φοβάμαι να κάνω σχέδια για το μέλλον … είναι νωρίς ακόμα … και μαζί με σας να αποχαιρετήσω και τη Κυρία μου …
