Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

Με αγάπη ...


Κάπου ανάμεσα σε βασιλόπιτα, αρνί εξοχικό, κανταΐφι, δώρα για τις αγάπες μου, σκούπα, νεροχύτη και τελευταίες πινελιές διακόσμησης ... κάνω διάλειμμα και πίνω το τελευταίο καφεδάκι του '11 συνοδεία στριφτού-τελευταίο μου γούστο, ρίχνοντας κλεφτές ματιές στο χρόνο που μου γνέφει αποχωρώντας και προσπαθώ να ανεβάσω μια τελευταία ανάρτηση που ίσως να περιέχει και σκέψεις μου παλιές που έχω ήδη γράψει ... βάζω μουσική ... ρίχνω μια ματιά στο "έτερον" ... τσιμπολογώ κάτι από τα ιστολόγια φίλων που παρακολουθώ και ... το μυαλό μου δουλεύει σαν γεννήτρια τυχαίων αριθμών.... Όχι, δεν θ' αναφερθώ σε ό,τι συμβαίνει στον κόσμο έξω μου ... θ' αναφερθώ στον κόσμο μέσα μου... Τέλος του χρόνου λοιπόν ... χμ ...αποφεύγω να του βάλω ταμπέλες ... τον αποχαιρετώ με σεβασμό ... δεν φταίει αυτός για τα σημάδια που άφησε ... φταίω εγώ που δεν ήμουν έτοιμη να τα δω χαραγμένα πάνω μου. Γι' αυτό και τα χαϊδεύω τώρα ένα-ένα, τα ονοματίζω και ψάχνω να δω ποια θα δείξω στους άλλους και ποια θα κρατήσω μόνο για μένα. Κάποια από αυτά ήρθαν αναπάντεχα και μ' άφησαν να αναρωτιέμαι αν θα μπορούσα να τα είχα προλάβει ... θα μείνω με την απορία αλλά τα κοιτάζω με συγκατάβαση τώρα που τα βλέπω από μακριά ... κάποια ήρθαν γιατί τα προκάλεσα και ήμουν έτοιμη να υποστώ τις συνέπειες ... όλα ήταν μαθήματα ζωής που δεν γνωρίζουν ηλικία ... αγαπημένα ... κάποια όμως ένιωθα ότι πλησίαζαν, αλλά κρυμμένη σε ένα εγωιστικό κουκούλι αρνήθηκα να πιστέψω ότι θα με άγγιζαν και άφησα να χαραχτούν επάνω μου ... αυτά πονάνε περισσότερο ... και θα συνεχίσουν να πονάνε μέχρι να τα αποδεχτώ σαν ένα κομμάτι της ζωής μου ... μέχρι να βρω τον λόγο για τον οποίο έγιναν ... μέχρι να βρω τι θα πάρω από αυτά σαν κληρονομιά για την υπόλοιπη ζωή μου. Σ' αυτήν την αναζήτηση περνούν από μπροστά μου εικόνες ... λέξεις ... πρόσωπα ... γεγονότα ... καταστάσεις ... κάποια από αυτά τα έχω αναφέρει από αυτόν εδώ τον αγαπημένο τόπο ... Εκείνο όμως που μπορώ να πω με σιγουριά ότι ήταν ένας χρόνος γεμάτος ... ΑΓΑΠΗ ... που έδωσα ... που πήρα ... που χρειάστηκε ίσως να περάσω δοκιμασίες για να την ανακαλύψω ξανά ... είχε βλέπετε καταχωνιαστεί πίσω από τον καθημερινό αγώνα και τις τετριμμένες δικαιολογίες ... επαναπροσδιόρισα σχέσεις τις ζωής μου ... τις φιλίες μου ... έθεσα ξανά προτεραιότητες που είχα παραγκωνίσει ... βρήκα και πάλι την όρεξη για δημιουργία και ζωή ... επιβεβαίωσα πόσο αγαπώ τη δουλειά μου ... είναι υπέροχος ο κόσμος των παιδιών ... κι αν συνεχίσω να γράφω θα με βρει ο νέος χρόνος αγκαλιά με την οθόνη ... Όχι ... Κρατώ την τελευταία μου αγκαλιά για την οικογένειά μου ... που είναι το Α και το Ω μου ... για πάντα ... 
Και επειδή το έχει η μέρα σήμερα ... ψάχνω να βρω ευχές αλλά όλο κοινότυπα λόγια μου έρχονται στο μυαλό ... επαναλαμβάνομαι κλέβοντας από προηγούμενη ανάρτηση ...

Εύχομαι το 2012 να είναι γεμάτο 
.....
από πολύτιμες στιγμές
.....
πρόσωπα λατρεμένα
.....
και ελπίδα
.....


Κλείνω και αποχαιρετώ το '11 με ένα υπεραγαπημένο τραγούδι-σημάδι ... 











Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

μικρά κομμάτια εαυτού ...



Πάλι άρχισα να ψάχνω ... μικρά γνώριμα κομμάτια εαυτού ... τόσο ίδια και τόσο διαφορετικά ... και αναρωτήθηκα και πάλι ... αν βρίσκουμε την ευτυχία όταν τ' ακούμε ... ή όταν τα κλείνουμε στεγανά έξω από μας ... και αναρωτήθηκα και πάλι ... πόσοι τα δεχτήκαμε έτσι όπως είναι ... να μπλέκονται το ένα με το άλλο ... να μοιάζουν το ένα με το άλλο ... να ανταγωνίζονται το ένα το άλλο ... και το καθένα να αναζητά την ολοκλήρωση ... την δικαίωση της ύπαρξής του στη ζωή μας  ... να ψάχνει εκείνες τις μικρές ή μεγάλες στιγμές υπεροχής ... να καθορίζει τελικά την πορεία μας ...

Πάλι άρχισα να ψάχνω ... μικρά ζωντανά κομμάτια εαυτού ... που άλλοτε αφήνομαι στη ρότα τους και άλλοτε αγνοώ... που άλλοτε ονοματίζω και άλλοτε παραμελώ ... που άλλοτε λατρεύω και άλλοτε δεν μισώ ... και αναρωτήθηκα και πάλι αν όλοι μπορούν να βλέπουν τα δικά τους κομμάτια ... αν θέλουν ... ή αν στρέφουν το πρόσωπο κάθε φορά που έρχεται η ώρα να αντικρίσουν γυμνό το "εγώ" τους ...   


Πάλι άρχισα να ψάχνω ... μικρά μοναδικά κομμάτια εαυτού ... και αναρωτήθηκα και πάλι ... αν είμαι στ' αλήθεια τυχερή που είναι τόσα πολλά ... που τ' ακολουθώ ... που μπορώ να γράφω γι' αυτά ... 


Πάλι άρχισα να ψάχνω ... εμένα τελικά ... υπέροχα εγωιστικά ...




Sting - It's A Lonesome Old Town


Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011

Κλείνω κύκλους ...





Απλώνω το χέρι και αγγίζω κύκλους της ζωής μου ... ήρθαν μπροστά μου ικετεύοντας ... να τους κλείσω  ... πρέπει να το κάνω εγώ ... με σεβασμό σε ό,τι έζησα ... ευλαβικά κρατώ τις άκρες στα δάχτυλα ... ματώνω ... διστάζω ... μια ανάσα απόφαση ... πικρός αποχαιρετισμός ... ρίχνω κλεφτές ματιές ... σε ό,τι μου πρόσφεραν ... σε ό,τι έδωσα ... εύθραυστες ισορροπίες ... να τους κλείσω γιατί ήρθε η ώρα ... προσπαθώ να κλέψω κάτι ... να το βάλω σημαία ... να μου θυμίζει ...  είναι γεμάτοι πρόσωπα και λόγια που αγάπησα ...  δεν βιάζομαι ... 

αναπνέω αναμνήσεις  ... 

.....

κλείνω τις άκρες ...

το τέλειο σχήμα ...

θρηνώ το τέλος τους ... 

τους αποθέτω σε μέρος κρυφό ... 

.....

 αποτίνω δάκρυ αντάξιο ...

θα είμαι πάλι εγώ ...


Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

Διαλέγω ευχή ...









Μύρισε το σπίτι ... κανέλα και γαρύφαλλο ...  μύρισε προσφορά ... μύρισε αγάπη ... ώρα για ευχές ...

Εύχομαι οι γιορτές μας να είναι
.....
ζεστές
......
από ανάσες κοφτές
.....
 από ματιές διψασμένες
.....
από αγκαλιές δυνατές
.....
από αγγίγματα τρυφερά
.....
από χαμόγελα πλατιά
.....
από πρόσωπα λατρεμένα
.....
και να έχουν το χρώμα που ταιριάζει στα μάτια μας
..... 
όταν μέσα τους καθρεφτίζεται η αγάπη
.....
Καλά Χριστούγεννα!