Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

Με αγάπη ...


Κάπου ανάμεσα σε βασιλόπιτα, αρνί εξοχικό, κανταΐφι, δώρα για τις αγάπες μου, σκούπα, νεροχύτη και τελευταίες πινελιές διακόσμησης ... κάνω διάλειμμα και πίνω το τελευταίο καφεδάκι του '11 συνοδεία στριφτού-τελευταίο μου γούστο, ρίχνοντας κλεφτές ματιές στο χρόνο που μου γνέφει αποχωρώντας και προσπαθώ να ανεβάσω μια τελευταία ανάρτηση που ίσως να περιέχει και σκέψεις μου παλιές που έχω ήδη γράψει ... βάζω μουσική ... ρίχνω μια ματιά στο "έτερον" ... τσιμπολογώ κάτι από τα ιστολόγια φίλων που παρακολουθώ και ... το μυαλό μου δουλεύει σαν γεννήτρια τυχαίων αριθμών.... Όχι, δεν θ' αναφερθώ σε ό,τι συμβαίνει στον κόσμο έξω μου ... θ' αναφερθώ στον κόσμο μέσα μου... Τέλος του χρόνου λοιπόν ... χμ ...αποφεύγω να του βάλω ταμπέλες ... τον αποχαιρετώ με σεβασμό ... δεν φταίει αυτός για τα σημάδια που άφησε ... φταίω εγώ που δεν ήμουν έτοιμη να τα δω χαραγμένα πάνω μου. Γι' αυτό και τα χαϊδεύω τώρα ένα-ένα, τα ονοματίζω και ψάχνω να δω ποια θα δείξω στους άλλους και ποια θα κρατήσω μόνο για μένα. Κάποια από αυτά ήρθαν αναπάντεχα και μ' άφησαν να αναρωτιέμαι αν θα μπορούσα να τα είχα προλάβει ... θα μείνω με την απορία αλλά τα κοιτάζω με συγκατάβαση τώρα που τα βλέπω από μακριά ... κάποια ήρθαν γιατί τα προκάλεσα και ήμουν έτοιμη να υποστώ τις συνέπειες ... όλα ήταν μαθήματα ζωής που δεν γνωρίζουν ηλικία ... αγαπημένα ... κάποια όμως ένιωθα ότι πλησίαζαν, αλλά κρυμμένη σε ένα εγωιστικό κουκούλι αρνήθηκα να πιστέψω ότι θα με άγγιζαν και άφησα να χαραχτούν επάνω μου ... αυτά πονάνε περισσότερο ... και θα συνεχίσουν να πονάνε μέχρι να τα αποδεχτώ σαν ένα κομμάτι της ζωής μου ... μέχρι να βρω τον λόγο για τον οποίο έγιναν ... μέχρι να βρω τι θα πάρω από αυτά σαν κληρονομιά για την υπόλοιπη ζωή μου. Σ' αυτήν την αναζήτηση περνούν από μπροστά μου εικόνες ... λέξεις ... πρόσωπα ... γεγονότα ... καταστάσεις ... κάποια από αυτά τα έχω αναφέρει από αυτόν εδώ τον αγαπημένο τόπο ... Εκείνο όμως που μπορώ να πω με σιγουριά ότι ήταν ένας χρόνος γεμάτος ... ΑΓΑΠΗ ... που έδωσα ... που πήρα ... που χρειάστηκε ίσως να περάσω δοκιμασίες για να την ανακαλύψω ξανά ... είχε βλέπετε καταχωνιαστεί πίσω από τον καθημερινό αγώνα και τις τετριμμένες δικαιολογίες ... επαναπροσδιόρισα σχέσεις τις ζωής μου ... τις φιλίες μου ... έθεσα ξανά προτεραιότητες που είχα παραγκωνίσει ... βρήκα και πάλι την όρεξη για δημιουργία και ζωή ... επιβεβαίωσα πόσο αγαπώ τη δουλειά μου ... είναι υπέροχος ο κόσμος των παιδιών ... κι αν συνεχίσω να γράφω θα με βρει ο νέος χρόνος αγκαλιά με την οθόνη ... Όχι ... Κρατώ την τελευταία μου αγκαλιά για την οικογένειά μου ... που είναι το Α και το Ω μου ... για πάντα ... 
Και επειδή το έχει η μέρα σήμερα ... ψάχνω να βρω ευχές αλλά όλο κοινότυπα λόγια μου έρχονται στο μυαλό ... επαναλαμβάνομαι κλέβοντας από προηγούμενη ανάρτηση ...

Εύχομαι το 2012 να είναι γεμάτο 
.....
από πολύτιμες στιγμές
.....
πρόσωπα λατρεμένα
.....
και ελπίδα
.....


Κλείνω και αποχαιρετώ το '11 με ένα υπεραγαπημένο τραγούδι-σημάδι ... 











4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Λια μου....οσα κουβαλαμε ...δωρα μας ειναι..

καλη χρονια.. ακουγονται κλισε και τετριμμένα μα τοσο πολυτιμα πια..

καλη χρονια με υγεια χαρα ευτυχια και δυναμη για ολα τα αντιξοοα..
σε φιλωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω..

Hara Petika είπε...

Λία μου,καλή χρόνια να έχουμε και να έχουμε πάντα συντροφιά μας τις βαθυστόχαστες αναρτήσεις σου.Η "ενδελέχεια" πολύ καλή αλλά το "'ετερον" ξεχωρίζει και δεν περνάει απαρατήρητο.Καλή συνέχεια στους αγώνες σου (εσωτερικούς και εξωτερικούς).

Lia Papapetrou είπε...

@ evi:

Καλή χρονιά και καλά κουβαλήματα!!!
φιλιά

Lia Papapetrou είπε...

@ hara:

Ευχαριστώ Χαρά μου!!! Χωρίς αγώνες δεν γίνεται ζωή!!!
φιλιά