Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

Το άλμα του Felix ... ή της ζωής μας



Αφιερωμένη στα άλματα της ζωής μας θα έπρεπε να είναι η βουτιά του Felix στο κενό ... η πορεία προς τη δόξα ή το θάνατο ... τουλάχιστον αυτός τόλμησε ...

Αφιερωμένη και η ανάρτηση αυτή σε όσους  ... Αλήθεια πόσοι από μας  ... άντεξαν στην ιδέα ότι μπορεί να χάσουν τα πάντα και κυνήγησαν το όνειρο ... δεν δείλιασαν την τελευταία στιγμή ... ονόμασαν ρίσκο την τρέλα και βρήκαν το κουράγιο να χαράξουν την πορεία τους; 

Αφιερωμένη η ανάρτηση σε όσους πήραν τη βαθιά ανάσα και βούτηξαν ...







9 σχόλια:

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

ελάχιστοι... πολύ λιγότεροι και από όσους υποθέτουμε...
αφιερωμένη σ΄αυτούς λοιπόν. τους αξίζει!

Lia Papapetrou είπε...

Αυτό πιστεύω κι εγώ ... πάντα υπάρχουν ευκαιρίες όμως ... και η ζωή η ίδια μια ευκαιρία είναι ...

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

Αργω να περασω μερικες φορες απο το σπιτικο σου αλλα δεν ξεχνω ποτε να ερθω να μαθω νεα απο τους μπλοκοφιλους!!!!Να εισαι παντα καλα και καλη εβδομαδα να εχεις απο αυριο με υγεια.
Αφιερωμενη η αναρτηση σε αυτους που τολμουν το αδυνατον.

Lia Papapetrou είπε...

Κι εγώ είμαι πολύ φορτωμένη αυτόν τον καιρό κι έχω παραμελήσει τις επισκέψεις κ τα σχόλια σε φιλικά blogs ... στο σχολείο κάνουμε ραδιόφωνο κι επικρατεί πανικός ... ευχαριστώ για το πέρασμα:)

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ είπε...

Το μεγαλύτερο άλμα θα το έχουμε κάνει όταν ξεπεράσουμε τον εαυτό μας. Τίποτα άλλο δεν μας κρατάει δέσμιους, ανασφαλείς, άτολμους. Ανοίξτε φτερά, πετάξτε, ελευθερωθείτε.

Lia Papapetrou είπε...

Μια φυλακή δηλαδή ... αυτό είμαστε τελικά;

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ είπε...

Δεν θα μπορούσα να το γενικεύσω, ισχύει όμως εν μέρει, πολλές φορές εν αγνοία μας. Νιώθει όμως ο σημερινός άνθρωπος αυτήν την τάση φυγής προς κάτι το διαφορετικό και ξεχωριστό αλλά δυσκολεύεται... Έχω ένα καναρινάκι που μου το έδωσαν. Δεν θα το αγόραζα ποτέ και θέλω να το ελευθερώσω. Δεν μπορώ όμως γιατί δεν θα επιβιώσει. Πετά ελεύθερο μέσα στο σπίτι και πάντα γυρίζει μόνο του στο κλουβί του! Εκεί νιώθει ασφαλές, δεν ξέρει τι θα πει ελευθερία γιατί δεν την γνώρισε ποτέ. Το λυπάμαι αφάνταστα...

Lia Papapetrou είπε...

κι όμως ίσως αυτό να είναι ευτυχισμένο αφού δεν γνώρισε άλλο τρόπο ζωής ... ίσως πάλι να του λείπει κάτι ... έτσι δεν γίνεται και με εμάς; ... ο καθένας τελικά ζει την δική του προσωπική φυλακή ...

καλό βράδυ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ είπε...

Ναι, ίσως είναι ευτυχισμένο, ίσως πάλι και να αισθάνεται μοναξιά...