Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2016

Δύο χιλιάδες και δεκαέξι ...



Δύο χιλιάδες και δεκαέξι ... ξημερώνει γιορτή, χαρούμενα χνώτα

χέρια απλωμένα ζητούν αγκαλιές

κι άλλα, αθώα, ζητούν σωτηρία.


Τις μέρες αυτές, όπου νά'ναι και πάλι γεννιέται ο Χριστός   

θαμπή η ελπίδα, πολεμά και γαντζώνεται

σε ψεύτικα, χάρτινα πλοία  


Περνάει ο χρόνος σαν σκληρός τιμωρός αυτών που δεν φταίνε

αναμμένα κεριά σε γη και ουρανό

τρεμοσβήνοντας, υμνούν τη θυσία


Τις μέρες αυτές θυμήσου ξανά δεν αρκεί η ευχή, δεν αρκεί η χαρά

στρέψε το βλέμμα σου πέρα μακριά

σε μια δύσβατη, ξένη πορεία


Lia Pa

    

Παρασκευή 27 Μαΐου 2016

Μελάνι ...




Αργά κυλάει το μελάνι
πάνω στο άσπρο θεριό
γεμίζοντας, το υποτάσσει
και του δίνει πνοή

Μια υποψία έμπνευσης
σαν υπερφίαλη μούσα
κινεί το χέρι μελωδικά
για να χαράξει ζωή

Ροή, παύση, ροή
κουκκίδες, στίγματα
πεισματικά χαραγμένα
περιμένουν εκεί

Μύρια νοήματα
κρυφογελούν σιγανά
πριν να τρυπώσουν 
σε μυαλό και ψυχή

Lia Pa






Πέμπτη 26 Μαΐου 2016

Ακόμα ...


Ώρες ακίνητες
διαπερνούν
τα τείχη του χρόνου

Βλέμματα επώδυνα
μιλούν
για την άκρη του κόσμου

Συνήθειες παλιές 
κυριαρχούν
σε μυαλό και σώμα

Κινήσεις βουβές
ομολογούν
πως ονειρεύομαι ακόμα

                                                                

Lia Pa