πόλεμος ...

ώσπου οι λέξεις να γίνουν βέλη ... 

ποιος νοιάζεται για τη νίκη; ...

κι αν έφευγα ταξίδι στον άπειρο χρόνο

κι αν έψαχνα παλιές Κυριακές

κι αν ήθελα να μείνω για πάντα εκεί;

πάλι μιλάω, μιλάω με τα μάτια

κι αν όσα δεν γράφω βγούνε αλήθεια

κι αν όσα δεν λέω κρυμμένα "γιατί"

πάλι θα ζούνε κρυμμένα παιχνίδια

πάλι θα λένε πως φταίει η ζωή

Τα βλέφαρα βαριά

πέφτουν μεθυσμένα

ζητούν να σφαλίσουν

ν' ανοίξουν δρόμο

στο άπιαστο

μια ζάλη γλυκιά

θολώνει το μυαλό

εκεί στο μεταίχμιο

μεταξύ ζωής και ονείρου

έρχονται πρόσωπα και στιγμές 

μπερδεύονται 

ποιο είναι αλήθεια

και ποιο δεν έγινε ποτέ



εκεί μπορείς να ζήσεις

τη φαντασία σαν να΄ναι ζωή

και να ακούσεις

όσα δεν έχουν ειπωθεί