Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010
ευχαριστήριο ... Ο Μπήντερμαν και οι εμπρηστές ...
Κλείνω τα μάτια και βλέπω ... σκόρπιες στιγμές ... σαν παγωμένες σκηνές ... κρατάω τις "καλές" ... αυτές που θα θυμάμαι για πάντα ... καταχωνιάζω τις άσχημες ... λίγες ευτυχώς ... δεν τις ξεχνάω γιατί κι αυτές είναι πολύτιμες ... νιώθω γεμάτη από ολες αυτές τις στιγμές ... και πρέπει κάποιον ... κάτι ... να ευχαριστήσω ... γι αυτήν την ευκαιρία ...έναν έναν ... άλλον για τον δυναμισμό του ... άλλον για το δίχτυ ασφαλείας ... ἀλλον για τη σταθερή του αξία ... άλλον για την υπέρβαση ... άλλον για τη σίγουρη παρουσία ... άλλους για την υπομονή ακόμα και για τις διαφωνίες μας ... πολύτιμες κι αυτές ... όλους για όλα ... ακόμα και για εκείνα που δεν έκαναν ... για όλα ... για την εμπειρία ... τη μοναδική ... την πρώτη μου ... που δεν ήταν ό,τι ακριβώς είχα φανταστεί ... αλλά ήταν δική μου ... για τις στιγμές που μοιραστήκαμε ... τα συναισθήματα ... την ένταση ... μα πιο πολύ για το όνειρο πως κάτι που δεν υπήρχε πριν ... τώρα υπάρχει ... και θα συνεχιστεί ... κι αυτό το κάτι είναι για όλους διαφορετικό ...μα η ύπαρξή του μας ένωσε ... και δεν είναι ανάγκη να το βρούμε ... το ψάξιμο θα βγάλει θησαυρούς ... μοναδικούς σαν τις στιγμές μας ... πολύτιμους σαν τις ψυχές μας ... ανεκτίμητους σαν τα όνειρά μας ...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου