Ανάδρομη πορεία ... ακολουθώντας το δρόμο της ζωής μου έχω την αίσθηση πως κινούμαι ανάδρομα ... κι ενώ συνεχίζω την τροχιά μου γύρω απ' αυτά που έχω χτίσει ... κάτι δεν πάει καλά ... κάποιος άλλαξε ... δεν περνάω ποτέ από το ίδιο σημείο ... συνεχίζω μπροστά ... αλλά κάποιες φορές ο χρόνος παγώνει ... ότσν διαβάζω, όταν γράφω, όταν βλέπω μια εικόνα ... ειδικά αυτές που κυνηγάνε το χρόνο ... τότε όλα μένουν ακίνητα για κάποιες ανάσες ... μάλλον δεν ανασαίνω ... κι έχω την εντύπωση πως αντί να αλλάζω εγώ αλλάζουν οι άλλοι γύρω μου ... μαζί κι ο χώρος και ο χρόνος τους ... κάνω στροφή για να τους δω αλλά ... χάνω κάτι ... θλίψη με το χρώμα του κεραυνού στη σκοτεινή νύχτα ... ψάχνω να βρω το σημείο που ήμουν πριν αλλά δεν το βρίσκω ... αν το βρω θ'αλλάξει κάτι ή είναι καλύτερα έτσι; ... αναρωτιέμαι πόσο θα κρατήσει ... αν και κατά βάθος θέλω να μείνει έτσι ... ίσως να μην αποφασίζω εγώ αν πρέπει να βγω από την πορεία αυτή αλλά ο ίδιος ο δρόμος μου ... που πρέπει να εμπιστευτώ γιατί πάνω του έχτισα ... με πόση ενοχή να πληρώσω τις δικές μου στιγμές; ... κάτι πρέπει να δώσω ... δεν έχω τίποτα να δώσω αλλά θέλω να πάρω ... άλλαξα ... αλλάζω ... αργά αλλά σταθερά ... ανεπαίσθητα ... να μην τρομάξω κανέναν ... εγώ είμαι εδώ ... το "εδώ" μου άλλαξε ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου