Ανατέλλω τον ήλιο μου
τραβώντας το σκυμμένο κεφάλι
έξω από τα όρια
που με κρατούν στη γη
ελευθερώνοντας
αέναο χρώμα και φως
ουρλιάζοντας μυστικούς φθόγγους
φανερώνω τη θλίψη
που μετάλλαξα μέσα μου
σε πείσμα και δύναμη
ρίχνω πίσω μου ζάρι που καίγεται
παίζω παρτίδα στημένη
κερδίζω περήφανα
κοιτάζοντας κατάματα
τον ήλιο μου που ανέτειλα ...
5 σχόλια:
πάντα περήφανη
πάντα κατάματα
και ο ήλιος θ' ανατέλλει μαζί σου!
@ Λύχνε:
είναι φορές που πρέπει να το πεις για να τ' ακούσεις ...
Πάντα εξάρες Λία μου!!
:)
Καλό βράδυ να έχεις!!
@ ΔΗΜΗΤΡΑ
Ευχαριστώ ... τις δανείζω σε όποιον τις χρειάζεται ... μέχρι να βρει τις δικές του ... καλό βράδυ και σε σένα! :))
Απλά εξαιρετικό !!!!
Δημοσίευση σχολίου