Μια αλατένια κούκλα, ταξίδεψε χιλιάδες μίλια μέχρι που σταμάτησε στην άκρη της θάλασσας. Είχε μαγευτεί από την υγρή κινούμενη μάζα που δεν έμοιαζε με τίποτα από όλα όσα είχε δει ως τότε.
“Τι είσαι;” ρώτησε η αλατένια κούκλα.
“Έλα μέσα και δες μόνη σου” απάντησε η θάλασσα με ένα χαμόγελο.
Έτσι, η αλατένια κούκλα προχώρησε τσαλαπατώντας προς τα μέσα. Όσο πιο βαθιά προχωρούσε τόσο περισσότερο διαλυόταν, μέχρι που έμεινε ένα μικρό κομματάκι από αυτή.
Πριν διαλυθεί και το τελευταίο μέρος της η κούκλα αναφώνησε με θαυμασμό.
“Τώρα ξέρω τι είμαι εγώ"
4 σχόλια:
κι΄όμως...είχε και άλλες επιλογές...
ίσως βαθιά μέσα της γνώριζε ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος!
ίσως στην ουσία ο εαυτός της ήθελε να της απαντήσει !!!
@ seirios
Έτσι δεν γίνεται πάντα; Μαθαίνουμε τον εαυτό μας μέσα από αλληλεπιδράσεις ... μαθαίνουμε τα όριά μας μέσα από δοκιμές πολλές φορές καταστροφικές ... μαθαίνουμε ότι υπάρχουν κι άλλοι τρόποι μόνο αφού επιλέξουμε ή αφεθούμε σε έναν ... καλή σου μέρα!
H κούκλα μας μάλλον ακολούθησε το αλάθητο ένστικτο της..
Καλή εβδομάδα φίλη μου
@ ΜΑΙΡΗ
Αν μπορούσαμε να κάνουμε κι εμείς το ίδιο ... Καλό τριήμερο!!!
Δημοσίευση σχολίου