έμαθα να περπατώ ...

κάποιοι άνθρωποι ...

Κάποιοι άνθρωποι μοιάζουν με φωτιές  ... ζεσταίνουν ... καίνε ...

Άλλοι πάλι μοιάζουν με φώτα ... φωτίζουν ... ζαλίζουν ...

Μα εγώ αγαπώ αυτούς που μοιάζουν με καράβια ... 

που έρχονται ... κι ας φεύγουν ...

Σου μιλάω ...

Σου μιλάω για τις φορές που πνίγηκες μέσα σε αδιάφορες λέξεις

που άλλοι ξεστόμιζαν 

τις φορές που βούλιαξες μέσα σε ήχους γραμμάτων

γελοία αταίριαστους 

τις φορές που τρέμοντας έχτιζες αόρατο τείχος  

με ματωμένες παλάμες κλείνοντας τ'αυτιά σου

τις φορές που κάρφωσες ψεύτικο χαμόγελο στα χείλη 

παρακαλώντας να τρέξει ο χρόνος πιο γρήγορα

τις φορές που θρήνησες δικές σου ατόφιες σκέψεις

προσπαθώντας ν'ακούσεις τα κενά των ανθρώπων

τις φορές που ένιωσες για άλλη μια φορά πως δεν ανήκεις εδώ

...

μ' ακούς;