Αργά κυλάει το μελάνι
πάνω στο άσπρο θεριό
γεμίζοντας, το υποτάσσει
και του δίνει πνοή
Μια υποψία έμπνευσης
σαν υπερφίαλη μούσα
κινεί το χέρι μελωδικά
για να χαράξει ζωή
Ροή, παύση, ροή
κουκκίδες, στίγματα
πεισματικά χαραγμένα
περιμένουν εκεί
Μύρια νοήματα
κρυφογελούν σιγανά
πριν να τρυπώσουν
σε μυαλό και ψυχή
Lia Pa
