Παρουσίαση βιβλίου ...

Κάθε φορά που γεννιέται ένα βιβλίο

ανοίγει ένας καινούργιος κόσμος

μαγικός ... ονειρεμένος
τι καλύτερο λοιπόν

απ' το να ακροβατείς ανάμεσα σε δύο
 καλωσορίζοντας νέους συγγραφείς;
Εύχομαι καλή πορεία σε όλους
και ειδικά στη φίλη μου τη Μαρία
που συμμετέχει σ' αυτό
με το διήγημα "Χορτλάχ".
Να είναι μόνο η αρχή ...

Μια στιγμή πριν ...

Άνοιξη ...

           

Σταγόνες βροχής

καθρέφτισαν

η μία μετά την άλλη

σαν ντόμινο

την Άνοιξη

που κρύβεται 

πίσω απ' τα σύννεφα

και μου την έφεραν

...........

την καταθέτω

Κοάν ...

Το "Κοάν" είναι μια λέξη, φράση ή ιστορία, η οποία στοχεύει  στην κατάσταση πέρα από τη σκέψη, στην αντίληψη της διαφοράς μεταξύ του νου (μέρος) και της συνείδησης (όλον).  Ένα Κοάν μπορεί να απαντηθεί μόνο αν βιωθεί «ολιστικά». Αυτό σημαίνει ότι πρέπει κανείς να γίνει ένα με το ερώτημα προκειμένου να ανακαλύψει την απάντηση, που μπορεί και να μην υπάρχει, γιατί σκοπός του Κοάν είναι η ενασχόληση με το ίδιο το Κοάν σε τέτοιο βαθμό ώστε η απάντησή του να πάψει να είναι πρωταρχικός σκοπός.

- Αν μου δώσεις κάτι χωρίς να χρησιμοποιήσεις τα χέρια σου,

      τότε θα σε πλησιάσω χωρίς να χρησιμοποιήσω τα πόδια μου...

Κοάν για το ένα και το δύο

Φτάνει μόνο ένας καθρέφτης

ακόμα και αν δεν υπάρχει τίποτε άλλο

για να περάσεις από το Ένα στο Δύο.

Το Δύο δεν υπάρχει μέσα στον καθρέφτη

Ούτε έξω από αυτόν

Το Δύο δεν είναι ύλη ή φάντασμα.

Δεν είναι η άλγεβρα το θέμα

Είναι η τοπολογία, ο αποπαλμός

του κάθε ένα που το σκίζει εσώτερα.

- Να ζεις μέσα στο κόσμο αλλά να μη κολλάς τη σκόνη του.

- Δύο χέρια χτυπούν το ένα με το άλλο και παράγεται ένας ήχος. Ποιος είναι ο ήχος του ενός χεριού;

Και να που έμαθα και τα "Κοάν"! Συναρπαστικά! Είναι σαν τα Μαθηματικά Παράδοξα, μόνο που για να τα καταλάβεις δεν χρειάζεται να έχεις γνώσεις. Τι χρειάζεται; 

Πηγή:  3euk1L4: Μικρές Ιστορίες 14: Ένα Koan

σκιά ...

χαιρετισμούς

...

εκεί ψηλά

... 

η σκέψη μου γαντζώνεται

...

στη σκιά

...

που έμεινε πίσω

...

να θυμίζει

...

Σήμερα ...

Σήμερα 

όλα είναι σήμερα 

οι πληρωμές εδώ

διαβατήριο οι στιγμές

κλειδωμένες στο ντουλάπι

σαν γλυκό του κουταλιού

να μη σωθούν

αντίδοτο στις πίκρες

κερνάω 

Καλή Ανάσταση!

Θρίαμβος του Άφθαρτου πάνω στο φθαρτό,

της Ζωής πάνω στον θάνατο,

του Πνεύματος πάνω στην ύλη,

ας φέρει η Ανάσταση του Χριστού

την γαλήνη στις καρδιές μας!

ΟΙ ΠΟΝΟΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ -ΝΙΚΟΣ ΞΥΛΟΥΡΗΣ

Tον νυμφώνα σου βλέπω ...

Tον νυμφώνα σου βλέπω, Σωτήρ μου, κεκοσμημένον και ένδυμα ουκ έχω,

 ίνα εισέλθω εν αυτώ˙ λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής, 

φωτοδότα, και σώσον με.

Φύσηξε και πάλι ο Βαρδάρης ... καλό ταξίδι Νίκο ...

Πριν να σε χορτάσουνε τα μάτια μου

σε άρπαξε θαρρείς το λεωφορείο
κι έμεινα να κοιτώ καθώς χανόσουνα
κι έφτανε ως το κόκαλο το κρύο ...

Για τον Νίκο και για όλα αυτά που χάσαμε πριν τα χορτάσουμε ...

... η νύχτα δίψασε για ίσκιους ...

Μου το θύμισε το "θέατρο δρομολόγιο"







Federico Garcia Lorca-Δημήτρης Μαραμής-Μίνως Θεοχάρης

Η νύχτα δίψασε για ίσκιους
για χείλη δίψασε η πηγή
στενάζει ο άνεμος στα φύλλα
κι είναι η σελήνη μοναχή

Μα εγώ διψώ για ένα τραγούδι
να φτάνει ως τους ουρανούς
δίχως φεγγάρια δίχως κρίνους
και δίχως έρωτες νεκρούς

Ένα τραγούδι όλο γαλήνη
ένα τραγούδι φωτεινό
παρθένο από την αγωνία
κι από τη θλίψη ορφανό

Η νύχτα δίψασε για ίσκιους
για χείλη δίψασε η πηγή
μα εγώ διψώ για ένα τραγούδι
να φτάνει μέσα στην ψυχή

Λέξεις ...

 Ήρθαν πάλι ... από νωρίς ξεκίνησαν τρυπώνοντας από τις χαραμάδες δειλά δειλά ... αργότερα τις έβλεπα να ξεπηδάνε αδιάντροπα μπροστά μου ακόμα κι όταν σώμα και μυαλό ήταν απασχολημένα ... έκανα την αδιάφορη ... όλη μέρα σήμερα χόρευαν χορό σαγηνευτικό ... είπα να τις προσπεράσω αλλά δεν τα κατάφερα ... χρησιμοποίησαν όλα τα κόλπα τους για να τις προσέξω ... μέχρι και χρώμα και ήχους αρματώθηκαν ... κράτησα ασπίδα κάποια διακαιολογία ...  κάποιες φορές έφταιγαν οι άλλοι που υπήρχαν ... πιο πολύ εγώ που πάω γυρεύοντας ... και τις ζητάω ... είπα να κοιμηθώ νωρίς μήπως και βαρεθούν και φύγουν ... μα ήταν μεγάλος ο πειρασμός και με νίκησαν ... όπως ήθελα ... περίμεναν υπομονετικά στη σειρά ... μία μία να τις διαλέξω ... από ποια ν' αρχίσω; ... όχι ... λέω να τις ξεγελάσω σήμερα αν και είναι πιο δυνατές από μένα ... να γράψω γι' αυτές ... και όχι με αυτές ... αγαπημένες μου λέξεις ... απόψε θα κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας ... να είστε πάντα εκεί ... πιστές ... καληνύχτα ...

Να κοιμηθούμε αγκαλιά ...

ακόμα ταξιδεύω ...

Ακόμα ταξιδεύω ... κάθε στιγμή και ένα ρίσκο ... ο δρόμος μπρος και πίσω μου αβέβαιος ... για όλα αυτά που ήθελα και δεν έγιναν ... έγιναν και δεν ήθελα ... κομμένη ανάσα ... ακροβατώ στα κύματα που με πρόδωσαν... αλλά μόνο σ' αυτά ελπίζω ... και ταξιδεύω ...

ταξίδι ...

Ξεκίνησα χωρίς προορισμό ... χωρίς πυξίδα ... η θάλασσα μου χάρισε ταξίδι ... δεν το κέρδισα ... και το ταξίδι έγινε οδηγός μου ... μου έδειξε το πού και το πώς ... έμαθα πολλά για μένα ... μέσα στα μάτια των άλλων είδα τα δικά τους ταξίδια ... κάποιες φορές σταμάτησα ... άλλες προσπέρασα ... βούλιαξα ... σώθηκα ... μα δεν έμαθα πώς να μην πληγώνω και να μην πληγώνομαι...

Νότος - Μαχαιριτσας - Στοκας

είμαι εδώ ...

 

είμαι εδώ

ζω

διεκδικώ

κάποιος να με δει

χωρίς να χρειαστεί

ούτε κίνηση

ούτε ανάσα

μόνο ανάγκη

όχι δική μου

.....................

διάλογος ...

• ...συναντάς στιγμές προσπερνάς όνειρα... 

• ... ζητιανεύω στιγμές, για να ζήσω όνειρα ...

• καποιες φορες με αδεια χερια μα γεματη καρδια 

• ‎... δανεικές οι στιγμές ... επιστρέφονται στο χρόνο αφήνοντας σημάδια ... τυχερός όποιος τα μετράει ... γιατί μόνο τότε έζησε ...

• Και θα μπορέσει να ζήσει καλύτερα γιατί θα είναι τα δικά του σημάδια ...

• ομως πονανε τα σημαδια...αυτο το ξεχνατε

• Ο πόνος όμως σου θυμίζει ότι είσαι ζωντανός και είναι πολύ σημαντικό αυτό κάποιες στιγμές

• ‎... τα σημάδια δεν πονάνε ... τα σημαδια θυμίζουν ... αποδείξεις ενός ονείρου που για λίγο έγινε ζωή ...

• τα σημαδια δεν πονανε...τα σημαδια θυμιζουν τον πονο...

• ο πόνος γλυκός-πικρός, περνάει, ακούς; κι ύστερα πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για τη χαρά που θα΄ρθει 

• ... μας προσγείωσες ... αλλά μια στιγμή κράτησε κι αυτό .... την συναντήσαμε ... την ζητιανέψαμε ... την δανειστήκαμε ... στιγμή ήταν και πέρασε ... πάμε γι άλλες τώρα ... στιγμές-σημάδια-όνειρα ... όλα είναι ένα ....

• Φτωχός όποιος χωρίς σημάδια έζησε, χωρίς χαράς φορέματα, γυμνός κι από της λύπης ...

• ‎...ο χωρισμος θυμησου ειναι χειμωνανθος...τη λυπη την κατοικησα σε νυχτα κ σε μερα...σ αφηνω στον αερα για να σε βρω ....στο φως!!!!

• ‎...ολα τελειωνουν ομορφα...pense positivement quand meme

• ευτυχώς η ζωή προνόησε και όσους κύκλους ... όχι κύκλους ... σπείρες ... και να κάνει δεν επαναλαμβάνει τα λάθη της ... μόνο εμείς τα δικά μας ... γιατί ξεχνάμε ... ξεχνάμε ... ευτυχώς ...

Κοίτα ψηλά ...

Κοίτα ψηλά

κι αν όλα γύρω σου ακούγονται γκρίζα

κόψε το χρώμα με μαχαίρι κοφτερό

ακονισμένο από τις σκέψεις

και μέσα απ' τη σχισμή πάρε ανάσα

βάλε τα χέρια σου και τράβα τις δυο άκρες

μέχρι ν'ακούσεις τον ήχο άλλου χρώματος

  αν είναι ματωμένο θα' χεις πετύχει

και βάφτισέ το με όνομα καινούργιο

να μην το αναγνωρίζουν

μα μην το πεις δυνατά και ξεφτίσει

κράτα το φυλαγμένο ανάμεσα στα χείλη

είναι δικό σου 

και το δανείζεις μόνο για να το δουν 

κι ας τ'ονομάσουν όπως θέλουν

πάντα δικό σου θα' ναι

Κοίτα ψηλά

κι αν κάποιοι σε τραβάνε κάτω

και σκυβεις να τους φτάσεις 

σαν νά 'ναι το φταίξιμο δικό σου

μη χαμηλώνεις ούτε τα μάτια ούτε την καρδιά

άνοιξέ τα διάπλατα και κοίτα ψηλά

και κάντους να σε φτάσουν, να σε ζηλέψουν

δώσε τα χέρια να γαντζωθούν

και βρες τη δύναμη να τους σηκώσεις

πάτα στο χρώμα το δικό σου 

που έφτιαξες διαλύοντας το γκρίζο

ξεκίνα την πορεία

και μην αφήσεις κανέναν ποτέ ξανά

να κάνει το δρόμο του δικό σου...

Ίχνη στην άμμο ...

Αναδημοσίευση από το blog: Οδεύοντας

.

Μιὰ νύχτα κάποιος ἄνθρωπος εἶδε ἕνα ὄνειρο.

Ὀνειρεύτηκε ὅτι βάδιζε σὲ μία ἀκρογιαλιὰ μαζί με τὸν Κύριο.

Στὸν οὐρανὸ ἐμφανίζονταν σκηνὲς ἀπ' τὴ ζωή του.

Γιὰ κάθε σκηνὴ ποὺ ἔβλεπε, παρατηροῦσε καὶ δυὸ ζευγάρια

ἀποτυπώματα ποδιῶν πάνω στὴν ἄμμο:

τὸ ἕνα ἦταν δικό του καὶ τὸ ἄλλο τοῦ Κυρίου.

.Ἀφοῦ ἄστραψε καὶ ἡ τελευταία σκηνὴ μπροστά του κοίταξε πίσω τ' ἀποτυπώματα στὴν ἄμμο. Πρόσεξε τότε ὅτι πολλὲς φορὲς στὸ μονοπάτι τῆς ζωῆς τοῦ ὑπῆρχε μονάχα ἕνα ζευγάρι ἀποτυπώματα.

Παρατήρησε ἀκόμα ὅτι αὐτὸ συνέβαινε στὶς πιὸ δύσκολες καὶ θλιβερὲς στιγμὲς τῆς ζωῆς του.
Αὐτὸ τὸν ἔκανε νὰ ἀπορήσει καὶ ρώτησε τὸν Κύριο:

«Κύριε, εἶπες ὅτι ἀπ' τὴ στιγμὴ ποὺ ἀποφάσισα νὰ σ' ἀκολουθήσω θὰ βάδιζες μαζί μου σὲ ὅλη τὴν πορεία. Εἶδα ὅμως ὅτι στὶς πιὸ ταραγμένες στιγμὲς τῆς ζωῆς μου ὑπῆρχε μόνο ἕνα ζευγάρι ἀποτυπώματα. Δὲν καταλαβαίνω γιατί ὅταν σὲ χρειαζόμουν περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη φορὰ ἐσὺ μὲ εἶχες ἐγκαταλείψει».
Ὁ Κύριος ἀπάντησε:

«Υἱέ μου, πολύτιμό μου παιδί, σὲ ἀγαπῶ καὶ ποτὲ δὲν θὰ σὲ ἐγκαταλείψω. Τὸν καιρὸ ποὺ δοκιμαζόσουν καὶ ὑπέφερες, ὅπου εἶδες μόνο ἕνα ζευγάρι ἀποτυπώματα, ἦταν τότε ποὺ σὲ σήκωνα στους ώμουςμου».

Καλή χρονιά!!!

raindrops

I like walking in the rain cause no one knows I'm crying ...

εσύ ... εγώ ...

Δεν θυμάμαι πότε σε κοίταξα για πρώτη φορά ... μάλλον έγινε σιγά σιγά ... και δεν σε γνώρισα τότε ... πέρασε πολύς καιρός και σε κοίταζα καθημερινά ... σπάνια σου μιλούσα ... σπάνια σου μιλάω ... και όταν γίνεται αυτό νιώθω παράξενα ... σαν να μη σε αναγνωρίζω ... στην αρχή ασχολήθηκα με την εικόνα σου ... μου έγινε γνώριμη ... την έβλεπα μπροστά μου με κλειστά μάτια ...  πριν πολλά χρόνια δεν μου άρεσε τίποτα πάνω σου ... αλλά δεν μπορούσα και πεισματικά δεν ήθελα να κάνω κάτι γι' αυτό ... άλλαξα πολλές φορές γνώμη για σένα ώσπου να σε αποδεχτώ όπως είσαι ... κάποια στιγμή όμως σε πλησίασα πολύ δειλά και κοίταξα τα μάτια σου ... και ξέρεις πως είναι κάτι που δεν το συνηθίζω ... και τότε σε αγάπησα εγωιστικά ... και σε πρόσεχα ... να μην πληγωθείς για να μην πληγωθώ ... δεν ήξερα τότε πως οι πληγές είναι πολύτιμες ... όμως κατάφερες να μου ξεφύγεις ... ευτυχώς ... κι έτσι είχα κάτι να κουβεντιάσω μαζί σου ... σε μάλωσα ... σου είπα λόγια σκληρά και σε απέφευγα για κάποιο διάστημα ... έκανa πως δεν σ' έβλεπα ... μα σε δικαιολόγησα ώσπου πέρασε κι αυτό ... άλλωστε δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα ... ήρθαν και φορές που ήμουν τόσο απασχολημένη που μόνο φευγαλέες ματιές σου έρριχνα ... φοβόμουν μήπως με μαλώσεις εσύ επειδή προσπαθώντας να ταυτιστώ με το ρόλο μου στη ζωή που εγώ είχα επιλέξει σ' έβαλα στο περιθώριο ... μάρτυρας είσαι σε όλες τις αλλαγές μου ... ειδικά σ' αυτές που δεν φαίνονται ... σιωπηλός και αγαπημένος κριτής σε κάθε μου απόφαση ... χωρίς ποτέ να ζητάς την προσοχή μου ... μόνο το βλέμμα σου ένιωθα και νιώθω ... ειδικά όταν γράφω ... έτσι σου δίνω αξία γιατί σε αποκαλύπτω σιγά σιγά ... πρώτα σε μένα ... αναρωτιέμαι πότε θα ταιριάξουμε εμείς οι δυό ... πότε θα ταξιδεψουμε μαζί ... πότε δεν θα χρειάζεται ν' αφήσω κάτι για να σε βρω ... σε κοιτάζω ... όμως λίγες είναι οι φορές που σε βλέπω ... τώρα αρχίζω να σε κοιτάζω στα μάτια ... έστω για λίγο ... μ' αγαπάς γιατί χάρη σε μένα υπάρχεις ... εγώ δεν ξέρω αν σ' αγαπώ ... μάλλον τώρα αρχίζω να σ' αγαπώ ... τώρα που δοκιμάζω ό,τι έλεγα πως δεν θα κάνω ποτέ μου ... τώρα που στρώνω το δρόμο για την είσοδό σου στον κόσμο μου ... ή μάλλον για το αντίθετο ... εγώ θα πρέπει να μπω στον δικό σου ...  δεν ξέρω τι θα γίνει ... το μόνο που ξέρω είναι πως ερχόμαστε κοντά ... τόσο κοντά που όταν σε κοιτάζω νιώθω την ανάσα σου ... όχι ... η δική μου είναι που γυρίζει πίσω σε μένα αφού πρώτα θαμπώσει το τζάμι του καθρέφτη ... μην τον σπάσεις ακόμα ... θα σου πω εγώ πότε ...

ανάδρομη πορεία ...

Ανάδρομη πορεία ... ακολουθώντας το δρόμο της ζωής μου έχω την αίσθηση πως κινούμαι ανάδρομα ... κι ενώ συνεχίζω την τροχιά μου γύρω απ' αυτά που έχω χτίσει ... κάτι δεν πάει καλά ... κάποιος άλλαξε ... δεν περνάω ποτέ από το ίδιο σημείο ... συνεχίζω μπροστά ... αλλά κάποιες φορές ο χρόνος παγώνει ... ότσν διαβάζω, όταν γράφω, όταν βλέπω μια εικόνα ... ειδικά αυτές που κυνηγάνε το χρόνο ... τότε όλα μένουν ακίνητα  για κάποιες ανάσες ... μάλλον δεν ανασαίνω ... κι έχω την εντύπωση πως αντί να αλλάζω εγώ αλλάζουν οι άλλοι γύρω μου ... μαζί κι ο χώρος και ο χρόνος τους ... κάνω στροφή για να τους δω αλλά ... χάνω κάτι ... θλίψη με το χρώμα του κεραυνού στη σκοτεινή νύχτα ... ψάχνω να βρω το σημείο που ήμουν πριν αλλά δεν το βρίσκω ... αν το βρω θ'αλλάξει κάτι ή είναι καλύτερα έτσι; ... αναρωτιέμαι πόσο θα κρατήσει ... αν και κατά βάθος θέλω να μείνει έτσι ... ίσως να μην αποφασίζω εγώ αν πρέπει να βγω από την πορεία αυτή αλλά ο ίδιος ο δρόμος μου ... που πρέπει να εμπιστευτώ γιατί πάνω του έχτισα ...  με πόση ενοχή να πληρώσω τις δικές μου στιγμές; ... κάτι πρέπει να δώσω ... δεν έχω τίποτα να δώσω αλλά θέλω να πάρω ... άλλαξα ... αλλάζω ... αργά αλλά σταθερά ... ανεπαίσθητα ... να μην τρομάξω κανέναν ... εγώ είμαι εδώ ... το "εδώ" μου άλλαξε ... 

εικόνες ... λέξεις ...

Σ σ σ σ σ ... ησυχία ...  και ξαφνικά όλα γίνονται εικόνες ... όλα ... σκέψεις ... συναισθήματα ... όνειρα ... ακόμα και οι ήχοι ... όλα μαζί ταυτόχρονα ... παγώνουν στο χρόνο και μπορείς να τ'ακουμπήσεις χωρίς να τα σπάσεις ... να τ'αποχωριστείς για λίγο όπως όταν ακουμπάς το παλτό σου κάπου και ξέρεις πως πάλι θα το φορέσεις όπως το άφησες ... μόνο που μερικά ασχημαίνουν όταν τα δεις από μακριά ... λίγα ευτυχώς ... άλλα πάλι αλλάζουν χρώμα ... παντού χρώμα ... ποιός είπε πως η χαρά είναι κόκκινη και η θλίψη μαύρη; ... λάθος ... ό,τι βλέπει ο καθένας είναι προσωπικό χρώμα ... φιλτραρισμένο μέσα από τις επιθυμίες που δεν ξέρει πως έχει ... και μετά οι εικόνες γίνονται λέξεις ... μαγική στιγμή ... πιο δύσκολη ... δεν ταιριάζουν πάντα ... στριμώχνονται η μια δίπλα στην άλλη και σε προκαλούν να τις διαλέξεις ... άλλες κρύβονται ... άλλες σε τρομάζουν και τις κρύβεις εσύ ... δύσκολη στιγμή ... να γεμίζεις το άσπρο με μαύρο και να αναρωτιέσαι πώς να'ναι το αντίθετο ... δύσκολη αλλά γλυκειά ... μόνο που ... σαν τελειώσει μένεις άδειος και νιώθεις ρίγος ... κι αυτό το ρίγος γίνεται εικόνα ... και η εικόνα λέξη ...

... θέλω ... μπορώ ...

Το "θέλω" και το "μπορώ" για κάποιους από μας είναι σαν τοπολογικοί χώροι με αποσαφηνισμένα όρια μεταξύ τους αν και με απέραντους ορίζοντες ... για μερικούς είναι το ίδιο και αν τους ρωτήσεις "μπορείς;" απαντάνε "θέλω" ... για άλλους πάλι οι δύο λέξεις σφιχταγκαλιάζονται τόσο πολύ που ξεχνάνε πού τελειώνει το ένα και πού αρχίζει το άλλο και μπερδεύουν το πότε θέλουν και πότε δεν μπορούν ... καθένας στον μικρόκοσμό του ευτυχισμένος ... εκτός από από εκείνους που μια ζωή θα αναρωτιούνται ... θέλω επειδή μπορώ ή μπορώ επειδή θέλω; ... ή μήπως κι αυτή η ίδια η αναζήτηση μιας απάντησης που μπορεί να μην είναι μοναδική προσφέρει μερίδια ευτυχίας καθώς γνωρίζουν (πιστεύουν) ότι ο δρόμος αξίζει πιο πολύ από τον προορισμό; ... τελικά το "θέλω" αξίζει πιο πολύ, επειδή είναι μέρος ενός ονείρου χωρίς περιορισμούς; ... ή το "μπορώ", επειδή είναι εφικτό; ... αν κάνουμε κάποτε ισολογισμό μετρώντας τις φορές που τα επιλέξαμε γνωρίζοντας ή όχι τι κάναμε και γιατί ... τι θα γίνει τότε; ...

μια ιστορία ...

Δύο άγγελοι που ταξίδευαν σταμάτησαν να περάσουν την νύχτα σε ένα σπίτι μιας πλούσιας οικογένειας. Η οικογένεια ήταν αγενής και αρνήθηκε στους αγγέλους να μείνουν στο δωμάτιο των ξένων της βίλας. Αντιθέτως, έδωσαν στους αγγέλους ένα μικρό μέρος σε ένα κρύο υπόγειο.

Καθώς εκείνοι έφτιαχναν τα κρεβάτια τους στο σκληρό πάτωμα, ο μεγαλύτερος άγγελος είδε μια τρύπα στον τοίχο και την επισκεύασε.
Όταν ο μικρότερος άγγελος τον ρώτησε γιατί, ο μεγαλύτερος απάντησε:
"Τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται"...

Την επόμενη νύχτα το ζευγάρι των αγγέλων ήρθε να ξεκουραστεί σε ένα πολύ φτωχικό σπίτι αλλά ο αγρότης και η γυναίκα του ήταν πολύ φιλόξενοι. Αφού μοιράστηκαν τη λίγη τροφή που είχαν, το ζευγάρι των αγγέλων κοιμήθηκαν στο κρεβάτι τους όπου μπορούσαν να έχουν μια ξεκούραστη νύχτα. Όταν βγήκε ο ήλιος, το επόμενο πρωί οι άγγελοι βρήκαν τον αγρότη και την γυναίκα του να κλαίνε. Η μοναδική τους αγελάδα της οποίας το γάλα ήταν το μόνο τους εισόδημα ήταν νεκρή στο λιβάδι.
Ο μικρότερος άγγελος ήταν αναστατωμένος και ρώτησε το μεγαλύτερο πως ήταν δυνατόν και άφησε να γίνει κάτι τέτοιο.

Ο πρώτος άντρας είχε τα πάντα και παρόλα αυτά τον βοήθησες, τον κατηγόρησε εκείνoς.Η δεύτερη οικογένεια είχε ελάχιστα και όμως ήταν πρόθυμη να μοιραστεί τα πάντα και εσύ άφησες την αγελάδα να πεθάνει... "Τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται", απάντησε ο μεγαλύτερος άγγελος.

"Όταν μείναμε στο υπόγειο της βίλας, πρόσεξα πως ήταν χρυσός αποθηκευμένος σε εκείνη την τρύπα στον τοίχο. Μια και ο ιδιοκτήτης ήταν τόσο άπληστος και δεν είχε τη διάθεση να μοιραστεί την καλή του τύχη, σφράγισα τον τοίχο ώστε να μην μπορεί να βρει το χρυσό. Εχθές τη νύχτα καθώς κοιμόμασταν στο κρεβάτι του αγρότη ήρθε ο άγγελος του Θανάτου για την γυναίκα του, κι εγώ έδωσα στη θέση της την αγελάδα. Τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται."

Το εχθές είναι παρελθόν.
Το αύριο μυστήριο.
Το σήμερα είναι δώρο.

Πηγή